Zekeringen beschermen elektronische apparaten tegen elektrische stroom en voorkomen ernstige schade door interne storingen. Daarom heeft elke zekering een nominale waarde en zal de zekering doorslaan wanneer de stroomsterkte de nominale waarde overschrijdt. Wanneer een stroomsterkte wordt toegepast op een zekering die tussen de conventionele ongezekerde stroomsterkte en de nominale uitschakelcapaciteit ligt die in de relevante norm is gespecificeerd, moet de zekering naar behoren functioneren zonder de omgeving in gevaar te brengen.
De verwachte foutstroom van het circuit waar de zekering is geïnstalleerd, moet lager zijn dan de nominale uitschakelstroom die in de norm is gespecificeerd. Anders zal de zekering, wanneer de fout optreedt, blijven doorslaan, ontbranden, doorbranden en samensmelten met het contact, waardoor de zekeringmarkering niet meer te herkennen is. Uiteraard voldoet de uitschakelcapaciteit van de mindere zekering niet aan de eisen van de norm, wat tot dezelfde schade zal leiden.
Naast smeltweerstanden bestaan er ook algemene zekeringen, thermische zekeringen en zelfherstellende zekeringen. Het beveiligingselement wordt over het algemeen in serie geschakeld in het circuit en zal, in geval van overstroom, overspanning, oververhitting en andere abnormale verschijnselen, onmiddellijk zekeren en een beschermende rol spelen om verdere uitbreiding van de storing te voorkomen.
(1) GewoonFtoepassingen
Gewone zekeringen, beter bekend als zekeringen of smeltzekeringen, behoren tot de zekeringen die niet kunnen worden hersteld en alleen vervangen kunnen worden door nieuwe zekeringen na het vervangen van de zekeringen. Dit wordt aangegeven met "F" of "FU" in het circuit.
StructureelCkenmerken vanCalgemeenFtoepassingen
Gangbare zekeringen bestaan meestal uit glazen buisjes, metalen doppen en zekeringen. De twee metalen doppen worden aan beide uiteinden van de glazen buis geplaatst. De zekering (gemaakt van laagsmeltend metaal) wordt in de glazen buis geplaatst. De twee uiteinden worden respectievelijk aan de middelste gaten van de twee metalen doppen gelast. Tijdens gebruik wordt de zekering in de veiligheidsstoel geplaatst en kan deze in serie met het circuit worden aangesloten.
De meeste zekeringen zijn lineair, alleen bij kleurentelevisies en computermonitoren worden spiraalzekeringen gebruikt in plaats van vertraagde zekeringen.
VoornaamstParameters vanCalgemeenFtoepassingen
De belangrijkste parameters van een gewone zekering zijn de nominale stroomsterkte, de nominale spanning, de omgevingstemperatuur en de reactiesnelheid. De nominale stroomsterkte, ook wel uitschakelvermogen genoemd, verwijst naar de stroomsterkte die de zekering kan doorbreken bij een nominale spanning. De normale bedrijfsstroom van de zekering moet 30% lager zijn dan de nominale stroomsterkte. De nominale stroomsterkte van huishoudelijke zekeringen staat meestal direct op de metalen kap aangegeven, terwijl de gekleurde ring van geïmporteerde zekeringen op de glazen buis is aangebracht.
De nominale spanning verwijst naar de meest gereguleerde spanning van de zekering, namelijk 32 V, 125 V, 250 V en 600 V (vier specificaties). De werkelijke werkspanning van de zekering moet lager of gelijk zijn aan de nominale spanning. Als de werkspanning van de zekering de nominale spanning overschrijdt, zal deze snel doorbranden.
De stroomsterkte van de zekering wordt getest bij 25 °C. De levensduur van zekeringen is omgekeerd evenredig met de omgevingstemperatuur. Hoe hoger de omgevingstemperatuur, hoe hoger de bedrijfstemperatuur van de zekering, hoe korter de levensduur.
De reactiesnelheid verwijst naar de snelheid waarmee de zekering reageert op verschillende elektrische belastingen. Afhankelijk van de reactiesnelheid en prestaties kunnen zekeringen worden onderverdeeld in een normaal reactietype, een vertraagd reactietype, een snel reactietype en een stroombegrenzend type.
(2) Thermische zekeringen
Thermische zekering, ook wel temperatuurzekering genoemd, is een soort onherstelbaar element ter bescherming tegen oververhitting. Het wordt veel gebruikt in allerlei soorten elektrische kookgerei, motoren, wasmachines, elektrische ventilatoren, transformatoren en andere elektronische producten. Thermische zekeringen kunnen worden onderverdeeld in thermische zekeringen met een laag smeltpunt, thermische zekeringen met een organische verbinding en thermische zekeringen van kunststof en metaal, afhankelijk van de verschillende materialen van de temperatuursensor.
LaagMeltingPgewrichtAlloyTtypeThermalFgebruik
De temperatuursensor van het type smeltzekering met laag smeltpuntlegering is vervaardigd uit legeringsmateriaal met een vast smeltpunt. Wanneer de temperatuur het smeltpunt van de legering bereikt, wordt de temperatuursensor automatisch gezekerd en wordt het beveiligde circuit uitgeschakeld. Afhankelijk van de structuur kunnen het type smeltzekering met laag smeltpuntlegering worden onderverdeeld in drie typen: zwaartekrachtzekering, oppervlaktespanningszekering en veerreactiezekering.
OrganischCsamenstellingTtypeThermalFgebruik
Een thermische zekering van organische verbindingen bestaat uit een temperatuursensor, een beweegbare elektrode, een veer, enzovoort. De temperatuursensor is gemaakt van organische verbindingen met een hoge zuiverheid en een laag smelttemperatuurbereik. Normaal gesproken maken de beweegbare elektrode en het vaste eindpunt contact met elkaar en wordt het circuit verbonden door de zekering. Wanneer de temperatuur het smeltpunt bereikt, smelt de temperatuursensor automatisch samen en wordt de beweegbare elektrode losgekoppeld van het vaste eindpunt onder invloed van de veer. Het circuit wordt ter bescherming losgekoppeld.
Kunststof –Met al.ThermalFgebruik
Thermische zekeringen van kunststof en metaal hebben een oppervlaktespanningsstructuur en de weerstandswaarde van het temperatuurvoellichaam is bijna 0. Wanneer de werktemperatuur de ingestelde temperatuur bereikt, zal de weerstandswaarde van het temperatuurvoellichaam plotseling toenemen, waardoor er geen stroom meer kan passeren.
(3) Zelfherstellende zekering
Zelfherstellende zekering is een nieuw type veiligheidselement met een functie voor beveiliging tegen overstroom en oververhitting, die herhaaldelijk kan worden gebruikt.
StructureelPprinciple vanSelf –RherstellenFtoepassingen
Zelfherstellende zekering is een PTC-thermogevoelig element met positieve temperatuurcoëfficiënt, gemaakt van polymeer en geleidende materialen, enz. Het wordt in serie in het circuit geplaatst en kan de traditionele zekering vervangen.
Wanneer het circuit normaal werkt, is de zelfherstellende zekering ingeschakeld. Bij een overstroomstoring in het circuit stijgt de temperatuur van de zekering zelf snel en gaat het polymere materiaal na verhitting snel over naar de hoge weerstandstoestand. De geleider wordt dan een isolator, waardoor de stroom in het circuit wordt onderbroken en het circuit in de beveiligingstoestand komt. Wanneer de storing verdwijnt en de zelfherstellende zekering afkoelt, neemt deze een lage weerstandstoestand aan en wordt het circuit automatisch aangesloten.
De werksnelheid van de zelfherstellende zekering is afhankelijk van de afwijkende stroomsterkte en de omgevingstemperatuur. Hoe groter de stroomsterkte en hoe hoger de temperatuur, hoe sneller de werksnelheid.
GewoonSelf –RherstellenFgebruik
Zelfherstellende zekeringen zijn er in de vorm van een insteekzekering, een opbouwzekering, een chipzekering en andere structurele vormen. De meest gebruikte insteekzekeringen zijn de RGE-serie, RXE-serie, RUE-serie, RUSR-serie, enz., die worden gebruikt in computers en algemene elektrische apparaten.
Plaatsingstijd: 20-04-2023